Bir bahçemiz vardı; televizyon açıkken babamın eve geldiği gece o bahçenin küçük evindeydik. Çocukluğumuzduk, babamızın hatırasıydık. Aldığı bisiklettik, nefessiz kalıp hastaneye götürdüğüydük. Açtığı koluna yaslanıp, uyuduğumuzduk, kokusuyduk.
Uğur Terkek
BİR CEVAP YAZ
E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Doldurulması zorunlu alanlar işaretlendi *
BİR CEVAP YAZ