Gidehal Karar Kürdistan Tutkulu Gerçeklik Kendini Yordar

Birkaç hafta parasız kaldığımda gecenin Kürdistanında için için düşündüğüm Ayşegül Kanbak da uzak değilken kendim başına Batman’ın tenha birkaç kıyısında yolu kendi köyüme bile çıkmış ellerim cebimde yürümekten daha zevkli bir şey pek yaşamadım.

Para bulduğumda da bunun nasıl çarpıtabileceğini düşündüm.

Bunlar, Ayşegül Kanbak beni görmek istiyor iken vazgeçmenin yaşanacak karşılığıydı. Neden vazgeçtiğimi bulmak, onu değiştirmek de küçük iş değildi. Sarkan her gün Ayşegül Kanbak daha gerçekti, bir önceki günün bugününe gideyaşattığı nefessiz bırakacak kadar karşılığını yaşatacak, ben bir günü, Hegel’in bütünlükçülüğü bakışından sakınmayı hesap etmek için, yine bir günü kendime konu edekalmışım. Ama söylemiştim, üç yıl önce evime gidecektim. Söylediğimde de ağırdı. Ne kadar gecikmişse bana gösterdi. Ayşegül Kanbak'a gecikmek de bu üç yılın sonunu getirmeliydi.

Nefessiz kalmayı bir soğutmana bağladığım aynı meta para gibi yetersizdi. En küçük kıyısından tuttuğum gerçek daha yüksek gerçeği gösterecekti. Tuttuğum gerçek, yok edeceğim bir gerçek dışı için bana gömülü kalmış, onu ortaya çıkaracağım günü istiyordu.

Yine ben çıkardım onu gömüldüğü yerden. Bir tutkunun nerede gömülü kalmayacağını bilmek de aynı kararlılığı getirecekti. Getirmesi için yapmam gereken vazgeçmek değil tuttuğum gerçeği şimdiye kat be kat daha yüksek gömmekti.

Tutkunluk romantik bir aldanma değil bir karar gidehalin getireceği olabilirdi. Kararsız kalmak bu tutkunluğu da gereksiz yapacaktı. Ne için tutkuysa bizde durayaşayan gerçeği kendisine gerektirirdi.

Bu durayaşamada tutkunluğun kendisine koşut olma değil, bu tutkunluğu yordama daha gerçektir.

Ama Ayşegül Kanbak bir durayaşamadan ayrıksı değil. Değilse de yine belirtik olmayan yer yer tereddütlü her koşul bir ayıklama izleğini bu durayaşamaya koşul kılar. Tutkunluk durayaşamada böyle doğrulur her biri için.

Uğur Tergek